Afgelopen vrijdag trad het mannenkoor waarin mijn vader zingt op. Ik voelde dat ik erbij moest zijn. Tijdens dit optreden werd ik geconfronteerd met de ziekte van mijn vader, reuma. Omdat hij niet meer in staat is om lang te staan, zong hij zittend. Als voorzitter van het mannenkoor, kon hij ook niet langer de avond aan elkaar praten. Ik was hier niet op voorbereid en dit besef trof me diep die avond.
Van hard werken naar overgave
Alle emoties die ik mijn leven lang en veelal onbewust heb gevoeld, werden opeens pijnlijk zichtbaar en voelbaar voor mij. Tijdens het optreden wisselden de emoties zich af. Intens geraakt door de muziek, dwaalde ik steeds weer af naar de pijnlijke realiteit. Alsof er opeens door de erkenning van mijn vader ruimte kwam om dit los te laten. Ik ging elke keer terug naar mijn basis, naar de baarmoeder, en kon voelen wat ze me wilde vertellen. Op een gegeven moment kon ik, in contact met mijn basis, me overgeven aan de pijn en het verdriet toelaten. Ik kon voelen wat is van mij en wat is niet van mij. Ik kon voelen dat deze pijn mij iets kwam brengen. Door in de ontspanning te gaan, kon ik ontvangen wat van mij is. Datgene wat ik lang geleden aan hem gegeven had maar wat van mij was.
Dit was het cadeau van mijn vader aan mij.
Later heb ik nog in alle rust gezeten om de draaglast terug te geven en de antwoorden hiervan te ontvangen uit de familielijnen. Onder andere dat ik pijn voor mij een teken is van hard werken met een ‘probleem’ vanuit het familiesysteem, dit belemmert mijn vrijheid en verzet tegen het ontvangen van zelfliefde en genieten.
Ben ik nu klaar?
Zeker niet, het blijft een dagelijks proces om naar binnen te keren en te ontdekken wat zich toont. Het gaat niet om het eindresultaat te behalen, het gaat om reis in plaats van de eindbestemming.
En het is voor mij wel weer een stap in mijn leven vanuit vrijheid, overvloed en plezier.
Geboortetrauma
Waar mensen nu tegenaan lopen is, is veelal gestart in de baarmoeder. Echter, in de familielijn ligt de oorsprong en dat is nog steeds voelbaar.
Je mag namelijk meer ontvangen en dat kan alleen als je minder bezig bent met de problemen, stress, en onbewust opgeslagen emoties van anderen uit je familiesysteem.
Zolang je hierin afleiding vindt, is ontvangen en groei een lastig gegeven.
De uitnodiging is dat je namelijk mag thuiskomen in jezelf. En als je thuis bent kun je ook ontvangen.
Daarom werk ik met Sjamanistische Wombhealing & Familieopstellingen, in de kern, daar waar het leven begon en bij het oorspronkelijk trauma.